Zo pakt Chantal Janzen het aan
PHOTOCREDITS: THE CREATIVE EXCHANGE
“Mijn vader was vroeger instrumentenmaker. Ik heb veel van hem geleerd. Als klein jongetje was ik al bezig om dingen te maken zoals radio’s en klokken. Ik herinner me het nog goed: de klok van mijn opa stond jaren stil. En ik kreeg ‘m als 12-jarige weer aan de praat.” Aan het woord is Carl. Alles wat stuk is probeert hij te repareren.
Persoons- en werkprofiel
Carl zit door werkomstandigheden al heel lang thuis. Inmiddels staat hij weer in de startblokken om het solliciteren op te pakken. Zijn laatste functie was op het gebied van functioneel beheer, maar het lukt hem niet om aan de bak te komen in een soortgelijke baan. We besluiten uitgebreid stil te staan bij zijn persoons- en werkprofiel en blikken terug op zijn loopbaan en leven tot nu toe. Uit zelfonderzoek blijkt dat Carl analytisch, veelzijdig, handig en praktisch is en beschikt over zowel sociale als technische skills. Daarnaast wil hij het allerliefste mensen helpen, problemen oplossen, ‘iets’ repareren en met z’n handen werken.
Stage
Ineens gaat er een lampje bij hem branden. Hij houdt ervan om te sleutelen aan auto’s. Zou autotechnicus iets voor hem kunnen zijn? Tegelijkertijd vraagt hij zichzelf af of hij daar geen diploma voor nodig heeft. Carl gaat op onderzoek uit en besluit stage te lopen bij een autobedrijf. Hij heeft het naar z’n zin en krijgt steeds meer verantwoordelijkheden. Toch komt Carl na een paar maanden tot de conclusie dat het werk lichamelijk te zwaar voor hem is en dat hij het niet ziet zitten om 2 jaar de schoolbanken in te gaan. En hij besluit een ander pad in te slaan. Achteraf gezien vond hij het zeker de moeite waard om het te onderzoeken. Net zoals Chantal Janzen, die toch niet echt geschikt blijkt te zijn als autoverkoper. 😉
Kritisch stemmetje
Er zijn veel mensen die wel wat anders zouden willen gaan doen. Maar een kritisch stemmetje weerhoudt ze er vaak van om er iets mee te doen. “Past het wel bij mij? Ik heb daar niet de juiste diploma’s voor. Ben ik niet te oud om te switchen? Ik heb er geen ervaring in. Is er wel werk in?” en ga zo maar door. Het roer hoeft ook niet meteen om. Onderzoek het eerst eens grondig. Bel mensen op die het werk doen waar jij interesse in hebt en vraag ze de hemd van het lijf. Vraag ook of je een dag mag meelopen. Zo krijg je al een beter beeld of het echt bij je past.
Onderzoek het!
Lijkt het je het nog steeds leuk? Zoek dan verder uit hoe het met de arbeidsmarktperspectieven staat en wat de eisen zijn voor zo’n baan. Denk bijvoorbeeld aan relevante werkervaring, aantoonbare affiniteit of een diploma. Misschien kun je met jouw kwaliteiten, vaardigheden en reeds opgedane werkervaring zo instromen. En anders kan het een hele goede manier zijn om via vrijwilligerswerk of een stage praktijkervaring op te doen en ergens binnen te komen. Weet je niet hoe je dit moet aanpakken? Lees dan eens het verhaal van Lucas. Hij laat zien dat je via vrijwilligerswerk, stages en hard werken je droombaan kunt realiseren en maakt carrière in medialand.
Hoe maak je de stap naar jouw droombaan?
PHOTOCREDITS: Thomas William
Sjoerd is in het dagelijkse leven vakkenvuller bij AH. Hij heeft 1 grote wens: beroemde vlogger worden. Sjoerd, ook wel bekend uit Down voor Dummies, is inmiddels hard op weg naar de status BN’er. Zijn ontwapenende vlogs bij Appie Today leveren al een paar miljoen views op. Wat een aandoenlijke filmpjes. Zijn wens zette me aan het denken. Stel nou dat jij vakkenvuller bent en het liefste aan de slag zou gaan als vlogger? Niet als hobby, maar als betaalde baan. Hoe maak je dan die stap?
Vrijwilliger bij de radio
Er is veel mogelijk, soms via een omweg. Een tennisvriend had ook een onbereikbare droom: DJ. Hij sprokkelde zijn geld bij elkaar in de horeca en daarnaast werkte hij als vrijwilliger bij een lokale radio-omroep. Hij trok de stoute schoenen aan en solliciteerde bij de landelijke omroep. Door zijn enthousiasme mocht hij als onbetaalde stagiair aan de slag. Hij werkte zich drie slagen in de rondte en pakte alles aan. Nu zes jaar later mag hij zichzelf radioproducer en tv-presentator bij de AVROTROS noemen.
Weer studeren
Ik moet ook even denken aan Daisy. Eind dertig, vlot, gedreven, zonder werk en vooral zoekende. Haar droom bleek een eigen bedrijf te zijn in particuliere mantelzorg. We onderzochten samen haar ondernemersverlangen. Uiteindelijk had ze op een aantal fronten te veel twijfels. Iets kunnen betekenen voor mensen bleek als een rode draad door haar loopbaan te lopen. Daisy zette het idee van zelfstandig ondernemerschap om in een studie. Binnenkort start haar stage als Sociaal Werker. Ze bruist weer van energie.
Dromer, realist en criticus
Regelmatig begeleid ik mensen bij een carrière-switch. De Walt Disney-methode helpt hierbij. Vanuit verschillende brillen kijk je naar je gewenste werkomgeving. Als dromer: ‘Je droomt je droom, alles is mogelijk!’ Als realist: ‘Is je droom haalbaar?’ en als criticus: ‘Welke beren zie je op de weg?’ Zo krijg je helder of je wens reëel is. Even naar jouw droom: heb je die? Heb jij bijvoorbeeld ook een vloggerswens en zie je het al helemaal voor je? Jij als nieuwe online held van 2017?! Dromen, daar begint het mee. Durf te dromen, zoals Walt Disney ooit ook deed.
Column in Eigen Houtje Magazine, 6 september 2017
Ieder z'n vak
PHOTOCREDITS: ADAM JANG
“Veel te lang mee doorgelopen!”, zegt de schoenmaker streng. Ik grijns en knik bevestigend. “Sorry, ik weet het”, zeg ik berouwvol. Stiekem heb ik ook een beetje lol. De passie voor het schoenmakersvak spat er namelijk vanaf. Daar kan ik echt van genieten. Hoeveel mensen zijn zo oprecht betrokken bij hun werk als mijn schoenmaker? Het gaat ‘m niet om die 20,– euro. Hij vindt het simpelweg onbegrijpelijk dat ik zo lang wacht om nieuwe zolen onder m’n schoenen te laten zetten. Zonde van het materiaal. Mijn schoenmaker is een ambachtslied, een échte vakman. Met een voorliefde voor het herstellen van schoenen.
Veel praktijkkennis
Een ambachtsman beschikt vooral over praktijkkennis. Inzicht en ervaring die hij heeft opgedaan door het veel te doen. Learning by doing. Onlangs stond in het AD een groot artikel Aan vmbo plakt het imago van ‘niet goed genoeg’. Vmbo-scholen die vakmensen zoals bouwvakkers en monteurs opleiden, zien hun leerlingaantallen drastisch teruglopen. Door de maatschappelijke druk om een zo’n hoog mogelijke opleiding te halen, kiezen scholieren liever voor de theoretische tak van het vmbo of de havo. Terwijl lang niet iedere jongere geschikt is om jarenlang in de schoolbanken te zitten.
Verdubbeling vacatures bouw
Ondanks de robotisering blijft er grote behoefte aan mensen die technisch onderlegd en handig zijn en graag met hun handen werken. Zeker komende jaren. Dat kwam een tijdje geleden ook nog in het NOS Journaal aan bod. Het aantal vacatures in de bouw is in twee jaar tijd meer dan verdubbeld. Dit jaar komen er 17.000 banen bij. Door de vergrijzing stromen veel oudere werknemers uit. Er is vooral veel vraag naar vakmensen zoals timmerlui, metselaars en installatiemonteurs. Maar ook andere ambachtslieden die met pensioen gaan, zoals restaurateurs, meubelmakers, zilversmeden en decorbouwers, lijken geen waardige opvolgers te hebben.
Beroepsgerichte opleiding ook nodig
Paul Rosenmöller, voorzitter VO-raad, zegt terecht: “Ik kan jaloers zijn op iemand die een auto kan repareren, want dat kan ik niet. We moeten afscheid nemen van begrippen als hoog- en laagopgeleid. Dat suggereert dat een cognitieve opleiding beter is dan een beroepsgerichte, terwijl beide mensen nodig zijn.” Mee eens. Ik heb geen verstand van een gebroken distributieriem, lekkende kraan of gecrashte computer. Een spijker sla ik altijd krom, een verfpot gooi ik gegarandeerd om en als ik een knoop aan een broek zet, zit ineens de voorkant aan de achterkant genaaid. Lang leve alle specialistische vakmannen- en vrouwen!
Uitzendbaan voor ouderen
PHOTOCREDITS: UNSPLASH-William Bossen
“Ik heb me jarenlang met hart en ziel ingezet en word nu als ‘grof vuil’ aan de kant gezet.” Veel ouderen voelen zich verre van gewaardeerd als ze na 15, 20 of soms zelfs 30 jaar worden ontslagen. Ze ervaren vaak weinig empathie van hun werkgever en zitten met hun handen in het haar. Lang geleden hebben ze gesolliciteerd, maar dat lijkt weinig meer op het huidige solliciteren.
Vergroten netwerk
De arbeidsmarkt wordt krapper: werkzoekenden vinden steeds gemakkelijker een baan. De werkloze groep 55-plussers heeft helaas nog beduidend meer moeite om aan de slag te komen. De uitzendbranche speelt een belangrijke rol bij het aan het werk gaan en blijven van ouderen. Het is dus belangrijk om je kansen via dit kanaal te onderzoeken, ook als het om een tijdelijke baan gaat. Je vergroot je netwerk en een bureau geeft vaak ook gerichte tips over je cv en wijze van presenteren.
Tijdelijke baan
Ik besef me overigens heel goed dat het best een drempel kan zijn om een uitzendbureau binnen te lopen. Een tijdje geleden begeleidde ik een groep gemotiveerde 55-plussers in een 2 uur durend Jobcenter. Het onderwerp uitzendbaan kwam ook aan bod. “Zouden jullie een tijdelijke uitzendbaan aannemen als mogelijke opstap naar een baan in loondienst?”, vroeg ik. Het was doodstil. Na een lange discussie kwam het er eigenlijk op neer dat ze niet goed zo wisten welke gevolgen dit zou hebben voor bijvoorbeeld hun uitkering. En welke uitzendbanen er eigenlijk voorhanden zijn. Ze realiseerden zich ook dat ze beter vanuit een baan kunnen solliciteren dan vanuit een thuissituatie. Er was maar 1 conclusie: niet geschoten is altijd mis.
Informeer eens naar je mogelijkheden bij een gespecialiseerd bureau:
www.50pluscarriere.nl | www.55plus-uitzendbureau.nl | www.65plus.nl | www.actief65plus.nl | www.anbo.nl | www.ervarenjaren.nl | www.oudstanding.nl | www.seniorxpert.nl | www.senior-power.nl | www.talentplus.nl | www.rvaring.nl
Wat kun je leren van deze zingende medewerker?
PHOTOCREDITS: UNSPLASH
Werken in de zorg is een bevlogen beroepskeuze. M’n gedachten dwalen af. Een paar maanden geleden. Mijn 87-jarige moeder ligt in het ziekenhuis. Het gaat niet best met haar. Longfalen heeft haar gevloerd. Als ik haar hoor rochelen krijg ik het plaatsvervangend benauwd. Ze wordt 24 uur per dag omringd door vakkundig en betrokken personeel.
De zorgzame verpleegkundigen lijken stuk voor stuk geboren te zijn voor dit beroep. Ik bewonder ze om hun engelengeduld. Want geduld dat moet je wel hebben met m’n moeder. Ze is stokdoof, heeft veel humor, maar is ook bij tijd en wijle stronteigenwijs. Meestal koester ik deze eigenschap, die houdt haar scherp, levenslustig en zelfstandig.
De zorgprofessionals gaan op mensgerichte wijze om met de hoogbejaarde patiënt in kwestie. Met een dikke knipoog pareren ze haar commando’s, verzorgen haar uitstekend en na een week mag ze gelukkig naar huis. De thuiszorg wordt na 10 minuten vakkundig de deur uitgewerkt. “Dat heb ik écht niet nodig”. Mijn moeder is duidelijk weer aan de beterende hand.
Lindon Beckford, een bevlogen logistiek medewerker in een Amerikaans ziekenhuis, zorgt al ruim 30 jaar voor het vervoer van patiënten. Hij stelt ze al zingend op hun gemak. Zodat ze even niet aan hun operatie of pijn hoeven te denken. Lindon heeft duidelijk een missie: ‘zieke mensen blij maken’. Hartverwarmend en inspirerend. Wat is jouw missie in je werk?
Waarom doe jij dit werk?
PHOTOCREDITS: EDU LAUTON
“Waarom?”, vraagt mijn financieel adviseur Johan, “waarom doe jij dit werk en wat hebben anderen hier aan?” Hij verwijst naar de ‘Why’ uit de populaire Gouden Cirkel van Simon Sinek. Ik merk dat ik ’t een lastige vraag vind. Mijn antwoord is nietszeggend en is doorspekt van containerbegrippen zoals ‘mensen helpen’.
Jobhopper
Ik baal dat ik nog steeds niet in staat ben helder te verwoorden wat mij drijft in mijn werk. Het zet me aan het denken. Mijn verhaal, noem het levensverhaal, past bij mij. Bij wat ik nu doe. Mijn loopbaan was één grote zoektocht. Van jongs af aan hopte ik van de ene baan naar de andere. Zodra ik stilstond ik mijn ontwikkeling zocht ik het weer een deur verderop. Toch kreeg ik geen antwoord op de vraag “Wat wil ik nou eigenlijk écht?”. Overal liep ik een tijdje rond en rende ik uiteindelijk weer naar buiten. Ik bleef zoeken. Van sales (‘ beetje solistisch’), marketing (‘teveel cijfers’), leidinggeven (‘wat een geneuzel’), communicatie (‘te lang turen naar het beeldscherm’) tot arbeidsbemiddeling (‘onvoldoende bewegingsvrijheid’). Ik varieerde in functies én branches en maakte opleidingen niet af. Alles leverde maar kort voldoening op en dan ging ik weer op zoek naar iets nieuws.
Zoektocht
In 2008 begon ik voor mezelf en dat is het begin geweest van (h)erkenning van kwaliteiten en mogelijkheden. In mijn privéleven liep ik overigens tegen dezelfde vraag aan. Relaties liepen op de klippen, ik verhuisde van de ene plaats naar de andere en hobby’s werden saai. Inmiddels realiseer ik me dat dit is wie ik ben. Een enorme hang naar afwisseling, dingen moeten altijd leuk zijn, gáán voor het maximale en geen genoegen nemen met minder. Een aantal jaar geleden kwam al mijn werkervaring samen in mijn rol als loopbaancoach en vond ik ook privé mijn draai. Als geen ander snap ik dat je loopbaan, en leven, een zoektocht is. Dat er geen één weg hetzelfde is, alleen eentje van vallen en opstaan, en dat ieder zijn eigen verhaal heeft. Juist mijn persoonlijke verhaal maakt mij toegankelijk voor mijn klanten. Het is herkenbaar, vertrouwd, zoiets van: “Jij begrijpt me.”
NeverEnding Story
Gisteren kreeg ik een prachtig compliment van een klant: “Als ik bij jou op consult ben geweest, barst ik weer van de positieve energie. Je bent een goede coach, met een hele energieke inbreng!” Het bevestigde mij weer dat ik op de goede plek zit. Werkplezier en energie krijgen van je werk is zó fijn. Ik heb een enorme drive om mensen dit ook te gunnen en vanuit mijn oprechte interesse denk ik graag met ze mee hoe ze dit kunnen bereiken. “Dat is Johan, waarom ik dit werk doe. En zodra ik op de automatische piloot ga, zoek ik een andere baan!” Mijn ‘NeverEnding Story’.
Regie over sollicitatiegesprek
PHOTOCREDITS: UNSPLASH
“Uh, m’n pen zit in mijn haar vast”, zeg ik met een rood hoofd tegen de mannen die tegenover me zitten. Lang geleden. Ik zit middenin een spannend sollicitatiegesprek. De twee MT-leden kijken elkaar aan en schieten onbedaarlijk in de lach. Achteraf gezien een hilarisch moment. Jaren later solliciteer ik ergens en stel wat vragen over de functie en organisatie. De manager reageert geïrriteerd: ‘Zeg, wie is hier nu de sollicitant?’ Uit het veld geslagen kijk ik haar aan. Sprakeloos. Tja. Ik heb talloze malen gesolliciteerd. Soms stond ik binnen een kwartier weer buiten. Ongeschikt. Of er was zo’n klik dat we direct overgingen op de arbeidsvoorwaarden.
Het allerbelangrijkste wat ik heb geleerd van solliciteren is mezelf zijn. Zet mij niet in een mantelpakje met nette pumps in een formeel gesprek. Ik verlies dan al mijn spontaniteit. Kansloze missie. Simpelweg moet ik me eigenlijk meteen thuis voelen. Dat begint al bij de entree. Daarnaast bereid ik me altijd heel goed voor. Soms vind ik een haakje in het verhaal van mijn gesprekspartner, vertel ik over trends in het vakgebied of verwijs ik naar een actualiteit in de media. Ik heb in elk geval een visie hoe ik zaken aanpak en stel veel vragen. Deze kun je van te voren allemaal bedenken.
Ben jij aan het solliciteren? Natuurlijk wil een toekomstige werkgever ook alles van jou weten. Hij is tenslotte benieuwd naar jou. Beschouw het wel als een gesprek en niet als een verhoor. Zorg ervoor dat je niet afwachtend zit te kijken totdat de volgende vraag wordt gesteld. Zet het sollicitatiegesprek naar je hand. Maak jij bijvoorbeeld graag gebruik van tabellen en tekeningen? Schets dan op een blocnote een praktijksituatie, waar jij een oplossing voor bedacht. Vraag eens ‘Hoe kijk jij daar tegenaan?’ of begin je antwoord met ‘Stel je voor dat ik jullie nieuwe werknemer ben. Dan zou ik dit project als volgt aanpakken …’ Je laat je gesprekspartner al visualiserend naar jou kijken als nieuwe collega in plaats van sollicitant. Je hebt de regie van je loopbaan in eigen handen. Als werknemer. Als werkzoekende. Als sollicitant.
Column in EigenHoutje Magazine, 7 juni 2017
63-jarige haalt hbo-diploma
PHOTOCREDITS: CLEM ONOJEGHUO
Vanochtend om 07.15 uur. De wekker gaat. Ik pers sinaasappels, maak een cappuccino en pak een bak yoghurt met vers fruit en 2 plakken ontbijtkoek. Mijn werkdag is begonnen. Ik blader door het AD. Mijn oog valt op de kop ’63-jarige Hans haalt na ontslag zijn hbo-diploma’. Het schiet door m’n hoofd wat ik zou doen als ik eind 50 ben en op straat kom te staan. Zou ik de discipline kunnen opbrengen om weer een aantal jaren de schoolbanken in te gaan?
Nog maar een paar jaar te gaan
Geboeid lees ik het artikel. Wat een inspirerend verhaal. Zijn ontslag op z’n 58ste gaat Hans niet in de koude kleren zitten. Hij herpakt zich en stort zich vol overgave op de lerarenopleiding bouwkunde en bouwtechniek. Met een diploma als mooi eindresultaat. De reacties die hij hierop krijgt zijn wisselend. Van respect tot het niet begrijpen waarom hij voor die ‘paar jaar’ nog aan een studie begint. Vooral deze laatste reactie kom ik regelmatig tegen in mijn loopbaanpraktijk.
Ik ben te oud
Veel ouderen ervaren het als een worsteling: die laatste fase in hun loopbaan. “Waar zou ik komende jaren nog een goede bijdrage aan willen leveren?” “Wat wil ik nou écht doen tot aan mijn pensioen?” zijn vragen die opborrelen. Maar ook “Niemand zit meer op mij te wachten.” “Ik ben te oud.” “Ik zit mijn tijd wel uit”. En vooral dat laatste lijkt gemakkelijk en berustend. Waarbij het ook nog eens vaak gevoed wordt door de omgeving: “Maak je toch niet druk joh. Die paar jaar die je nog hebt te gaan!”
Vroeger was alles beter
De praktijk wijst uit dat een passieve houding een risico met zich meedraagt dat je buiten de boot valt. Je blijkt volgens het afspiegelingsprincipe de oudste te zijn tijdens een reorganisatie, waardoor je rol ‘exit’ is en je doelloos thuiszit. Je collega’s omzeilen je een beetje, omdat je toch altijd maar loopt te zaniken dat het ‘vroeger beter’ was. Of je haalt je schouders quasinonchalant op, terwijl er onderhuids een burn out op de loer ligt omdat alles je mateloos veel energie kost.
Je wordt ingehaald
Het is natuurlijk ook best pittig. Je werkt al een lange tijd en de zaag moet altijd maar scherp blijven. Bovendien staan de ontwikkelingen niet stil. De jongere generatie bestormt de arbeidsmarkt: ambitieus, hoogopgeleid en opgegroeid met technologie. Ze halen hun digitale kennis overal vandaan. Deze zogenaamde generatie Z vindt ook vaak nog eens dat oudere collega’s te veel overdenken en soms te lang blijven doen. Het lijkt erop dat deze jonge snelle gasten je aan alle kanten inhalen.
Een wijze en ervaren mentor
Uit onderzoek blijkt echter dat werknemers boven de 55 jaar juist economische meerwaarde bieden. Ze versterken een team door hun ervaring, kennis en netwerk. Ook fungeren zij als mentor voor jongere collega’s. Juist die rugzak vol levenswijsheid, expertise en werkervaring is een toegevoegde waarde voor organisaties. Je kunt met je senioriteit nog een wezenlijke bijdrage leveren aan de arbeidsmarkt. Waarbij je soms concessies moet doen zoals minder inkomsten of lagere functie.
Verrijking van je leven
Tegenover het inleveren van bepaalde privileges staat dat je zinvol bezig bent, ‘leuk werk’ doet. Zoals de 63-jarige Hans met zijn recente onderwijsbevoegdheid zegt: “De studie heeft me in allerlei opzichten verrijkt. In technisch opzicht, maar vooral ook in sociaal opzicht. Ik heb allerlei mensen leren kennen en een nieuw netwerk opgebouwd.” Ook het prachtige verhaal van de 93-jarige dame die nog aan het werk is laat me niet los. Zou ik in 2061 nog steeds aan het werk zijn? Ik teken er direct voor.
Waarom Tina Turner mij inspireert
PHOTOCREDITS: ANTHONY DELANOIX
Het is Hemelvaartsdag, 1987. Mijn eerste grote openluchtconcert in het Goffert Park in Nijmegen. Je kent dat gevoel misschien wel, ‘n beetje hangen op het gras, bandjes kijken, lauw bier drinken uit een plastic bekertje. Het is inmiddels einde van de middag. Als ik achterom kijk zie ik een langgerekt zonnig veld vol luie concertbezoekers. Het lange wachten begint. De klok tikt langzaam af naar de hoofdact. De spanning loopt op. Mensen gaan staan en schuiven langzaam op naar voren. Het publiek begint te klappen en joelen en scandeert haar naam. Ik krijg kippenvel en sta voor m’n gevoel eindeloos op m’n tenen om een glimp op te vangen van wat er vooraan gebeurt. De eerste bandleden betreden het podium. Het duurt zo’n 20 seconden en dan beginnen ze te spelen. En daar staat ze, eindelijk. Tina Turner, mijn jeugdidool. Kippenvel!
Tina! Tina! Tina!
Dertig jaar later hoor ik nog steeds de echo van 45.000 mensen die haar naam roepen. Tina! Tina! Tina! En ik zie haar nog staan bij haar laatste nummer, in die strakke vale spijkerbroek met witte blouse en hoge hakken. Ik houd niet alleen van haar muziek, haar verhaal fascineert me ook mateloos. Een klein meisje, dat katoen plukt na schooltijd (wat ze overigens vreselijk vindt) en opgroeit bij haar oma. Na turbulente jaren met rock-‘n-roller Ike Turner, die haar regelmatig mishandelt, leert ze op eigen benen te staan en verovert ze de wereld met haar ruige stem, wilde pruik en uitdagende optredens. Ik bewonder Tina Turner om haar vechtlust, energie en onafhankelijke uitstraling. Zo’n eigenzinnige houding van “Ik doe lekker waar ik zin in heb!”.
Identificeren met jeugdidool
Een jeugdidool zegt iets over het verlangen dat je zelf hebt. Iets spreekt je aan, waardoor je jezelf identificeert met degene die je adoreert. In mijn geval ging het (onbewust) om de autonome vrije uitstraling van Tina Turner. Ik ben opgegroeid in een liefdevolle, beschermde en keurige omgeving. Diep in m’n hart wilde ik eigenlijk niet het brave hockeymeisje zijn, maar een stoere onafhankelijke meid. Jarenlang liep ik in een halflange zwarte en versleten leren jas rond en dronk ik mijn biertjes bij voorkeur uit een flesje. Mijn twee grote broers plaagden me ook altijd met m’n wilde haardos (“Of ik soms op Tina Turner wilde lijken?”). Het grappige is dat ik tot op de dag van vandaag tegen de kapper zeg: “Niet te kort, anders krijg ik zo’n net hoofd.”
Drijfveren
Die voorliefde voor Tina Turner zegt iets over mij. Ik hou natuurlijk van haar stem en haar muziek. Maar Tina Turner straalt ook vrijheid en authenticiteit uit en heeft een enorme drive tijdens haar concerten. Juist die aspecten zijn voor mij zo belangrijk in mijn eigen werk. Drijfveren, iedereen heeft ze. Drijfveren hebben een grote invloed op je gedrag, energie en plezier. Ze zeggen heel veel over datgene wat er echt toe doet in je (werkende) leven. Een jeugdidool of ander rolmodel die van betekenis is geweest of jou misschien nog steeds inspireert geeft je inzicht in wat jou drijft en wat je graag zou willen. Zoals Tina Turner zo mooi zingt “Whatever you want!”
Jij of die robot
PHOTOCREDITS: ALEX KNIGHT
Daan is administratief medewerker en werkt al jaren met veel plezier bij hetzelfde bedrijf. Een automatiseringsslag hangt al een tijd in de lucht en komt steeds dichterbij. Wat doet Daan? Wacht hij af of onderzoekt hij welke mogelijkheden er voor hem zijn op de arbeidsmarkt? En heeft hij zijn arbeidsmarktperspectieven eigenlijk wel in het vizier? Uit onderzoek blijkt dat veel werknemers hiermee worstelen.
Risicobanen
Herken je dit? Altijd hard gewerkt en ineens staat je baan op de tocht. Je hebt je voor 100% ingezet en plotseling wordt jouw baan overgenomen door een robot. Komt dit uit de lucht vallen of heb je je kop in het zand gestoken? Als je de arbeidsmarkt in de gaten houdt komen er al een tijdlang termen voorbij zoals digitalisering en robotisering. Je werk verandert en in hoeverre verander jij mee? Die robot gaat er komen. Gelukkig niet voor alle banen. In een flink aantal gevallen, denk aan beroepen als internist, fotograaf of docent, blijft het mensenwerk. Echter, veel administratief personeel, bijvoorbeeld secretaresse of accountant of productiemedewerkers, loopt verhoogd risico om hun baan kwijt te raken als gevolg van robotisering.
Arbeidsmarktkansen: plan B
“Veel medewerkers hebben geen realistisch beeld van hun arbeidsmarktkansen en staan te weinig stil bij de vraag of ze nog wel het werk doen waar ze goed in zijn en waar ze energie van krijgen. Laat staan dat ze een plan B hebben”, las ik onlangs. Je er bewust van zijn dat je baan mogelijk gaat verdwijnen, daar begint het mee. Maar dan? Wacht je af totdat het zo ver is of ga je anticiperen op deze toekomstige verandering?
Beroepen van de toekomst
Zelfonderzoek is essentieel om te kijken wat er nog meer mogelijk is met jouw vaardigheden dan alleen je huidige functie. Je kunt vaak veel meer dan jezelf denkt. Onderzoek de beroepen van de toekomst. Je zult zien dat het verrassend dichtbij jouw baan kan liggen, maar dan nét even anders. Misschien ben jij straks wel de nieuwe Logistiek Specialist, Finance Coach of Facilitator. Of de Chief Happiness Officer en werk je mee aan meer geluk op de werkvloer!
Column in Eigen Houtje Magazine, maart 2017