Càrola Rietdijk

De bonte specht hipt met kleine sprongetjes op de walnotenboom naar beneden. Op weg naar de pot smeuïge pindakaas. Het is 4°, dus het kleurrijke vogeltje kan wel wat extra vet gebruiken en eet zijn rode buikje vol. Ik zit in onze woonkeuken en geniet van dit rustgevende moment. Een vogelaar kun je me niet noemen. Want mijn kennis strekt niet zoveel verder dan de koolmees, pimpelmees, vink, merel en de houtduif. Oh ja, en niet te vergeten natuurlijk de huismus. Wie kent ‘m niet? Ik kijk vol bewondering naar de specht – hij stopt zijn snaveltje steeds verder in de pot – en neem zelf ook een grote hap van mijn knapperige volkoren boterham met pindakaas.

Jochem in de Wolken
Ineens moet ik denken aan cabaretier Jochem Myjer. Onlangs was hij op tv met het programma ‘Jochem in de Wolken’. Briljant bedacht: stop de komiek in een luchtballon en vlieg met hem over de mooiste natuurgebieden van Nederland. Als fervent vogelliefhebber en voormalig bioloog in opleiding, ratelt hij opgetogen aan één stuk door over zijn grote liefde: de natuur. Met zijn tomeloze energie vertelt hij in jip-en-janneketaal over ons Hollandse landschap. Gebiologeerd zit ik te luisteren naar de woorden van ‘meester Myjer’. Hilarisch hoe hij zijn omvangrijke kennis verpakt in grappige weetjes en feiten. Heel anders dan de slaapverwekkende biologielessen van weleer.

Weerman Gerrit
Je hebt van die mensen, waarbij je als het ware op een knopje drukt en dan gaan ze ‘aan’. Neem nou bijvoorbeeld NOS-weerman Gerrit Hiemstra. Hij wekt de indruk dat hij uren aaneengesloten over het weer kan praten. En alles wat daarmee samenhangt zoals bijvoorbeeld klimaatverandering. Hij sleepte niet voor niets deze week de Machiavelliprijs in de wacht. Of zijn vrouw er altijd blij mee is, dat weet ik niet. Om bij het krieken van de dag te horen dat er verschuivingen zijn in de weersverwachting, roept toch lichte ochtendchagrijn op. Lijkt me.

Langnekdinosaurus
Boswachters, curatoren en soortgelijke beroepsmensen. Zodra zij aan het woord zijn, spat de energie ervan af. Met fonkelende ogen vertellen ze over een noviteit of unieke vondst. Zo maakte eergisteren stagiair Tom zijn debuut. Mogelijk ontdekte hij in het Boxtelse Oermuseum een totaal nieuwe dinosaurussoort: de zogenaamde langnekdinosaurus. Wat het verschil is tussen de ene dino en de andere? Joost mag het weten. Maar Tom wist het haarfijn uit te leggen voor de camera. Met een grijns die hoogstwaarschijnlijk de komende weken niet meer van zijn gezicht zal wijken, wees hij op minuscule details. Voor hem staat zijn unieke ontdekking gelijk aan een hoofdrol in een spannende jeugdfilm.

Ik wil ook een passie
Mijn stiefdochter Laura zei een paar maanden geleden: ik zou zo graag een passie willen hebben. Ze studeert SUMMA (arts én klinisch onderzoeker ineen), is heel gedreven en gaat daarmee haar pappie achterna – de dokter met de mooie schoenen. “Wat betekent passie voor jou?”, vroeg ik. Daar wist ze niet zo goed antwoord op te geven. Het was iets in de strekking van ‘iets wat je heel leuk vindt’. “Je vindt je studie toch ontzettend leuk en interessant?” “Ja, dat is waar.” Uiteindelijk kwamen we erop uit, dat koken aardig richting haar passie gaat.

Razend enthousiast
Wat is jouw passie? Ik vind dat best wel een lastige vraag. Als je het woord passie opzoekt, staat er op Wikipedia: passie is een intens verlangen of enthousiasme voor iets of iemand. Wat hebben Jochem, Gerrit en Tom gemeen? Dat ze razend enthousiast zijn over de dingen waar ze mee bezig zijn. Is dat passie? Het lijkt er wel op. In elk geval steken ze me aan met hun verhaal. Ik word er blij van. Ongeacht het onderwerp – want noch biologie, noch aardrijkskunde, noch geschiedenis vond ik leuk op de middelbare school – zijn zij blijkbaar in staat hun bezieling voor iets op mij over te brengen.

Carrièreswitch
Een tijdje geleden interviewde ik Natasja over haar carrièreswitch. Ze werkte jarenlang in een papegaaienspeciaalzaak als ze besluit het roer om te gooien. De papegaai blijft haar passie en tegelijkertijd heeft de ommezwaai naar een ander vakgebied haar veel gebracht. Zo kan het dus ook. Het gaat er niet zozeer om dat je op zoek gaat naar je passie. Maar wél dat je doet wat je leuk vindt en waar je goed in bent (dat gaat vaak samen), zodat je niet met een knoop in je maag naar het werk gaat.

Vandaag ontdekte ik dat Jochem Myjer op dezelfde school heeft gezeten als ik. Stomtoevallig. Ik word nu toch wel erg nieuwsgierig welke biologieleraar hij had. Vast niet de mijne.