PHOTOCREDITS: ANTHONY DELANOIX

Het is Hemelvaartsdag, 1987. Mijn eerste grote openluchtconcert in het Goffert Park in Nijmegen. Je kent dat gevoel misschien wel, ‘n beetje hangen op het gras, bandjes kijken, lauw bier drinken uit een plastic bekertje. Het is inmiddels einde van de middag. Als ik achterom kijk zie ik een langgerekt zonnig veld vol luie concertbezoekers. Het lange wachten begint. De klok tikt langzaam af naar de hoofdact. De spanning loopt op. Mensen gaan staan en schuiven langzaam op naar voren. Het publiek begint te klappen en joelen en scandeert haar naam. Ik krijg kippenvel en sta voor m’n gevoel eindeloos op m’n tenen om een glimp op te vangen van wat er vooraan gebeurt. De eerste bandleden betreden het podium. Het duurt zo’n 20 seconden en dan beginnen ze te spelen. En daar staat ze, eindelijk. Tina Turner, mijn jeugdidool. Kippenvel!

Tina! Tina! Tina!
Dertig jaar later hoor ik nog steeds de echo van 45.000 mensen die haar naam roepen. Tina! Tina! Tina! En ik zie haar nog staan bij haar laatste nummer, in die strakke vale spijkerbroek met witte blouse en hoge hakken. Ik houd niet alleen van haar muziek, haar verhaal fascineert me ook mateloos. Een klein meisje, dat katoen plukt na schooltijd (wat ze overigens vreselijk vindt) en opgroeit bij haar oma. Na turbulente jaren met rock-‘n-roller Ike Turner, die haar regelmatig mishandelt, leert ze op eigen benen te staan en verovert ze de wereld met haar ruige stem, wilde pruik en uitdagende optredens. Ik bewonder Tina Turner om haar vechtlust, energie en onafhankelijke uitstraling. Zo’n eigenzinnige houding van “Ik doe lekker waar ik zin in heb!”.

Identificeren met jeugdidool
Een jeugdidool zegt iets over het verlangen dat je zelf hebt. Iets spreekt je aan, waardoor je jezelf identificeert met degene die je adoreert. In mijn geval ging het (onbewust) om de autonome vrije uitstraling van Tina Turner. Ik ben opgegroeid in een liefdevolle, beschermde en keurige omgeving. Diep in m’n hart wilde ik eigenlijk niet het brave hockeymeisje zijn, maar een stoere onafhankelijke meid. Jarenlang liep ik in een halflange zwarte en versleten leren jas rond en dronk ik mijn biertjes bij voorkeur uit een flesje. Mijn twee grote broers plaagden me ook altijd met m’n wilde haardos (“Of ik soms op Tina Turner wilde lijken?”). Het grappige is dat ik tot op de dag van vandaag tegen de kapper zeg: “Niet te kort, anders krijg ik zo’n net hoofd.”

Drijfveren
Die voorliefde voor Tina Turner zegt iets over mij. Ik hou natuurlijk van haar stem en haar muziek. Maar Tina Turner straalt ook vrijheid en authenticiteit uit en heeft een enorme drive tijdens haar concerten. Juist die aspecten zijn voor mij zo belangrijk in mijn eigen werk. Drijfveren, iedereen heeft ze. Drijfveren hebben een grote invloed op je gedrag, energie en plezier. Ze zeggen heel veel over datgene wat er echt toe doet in je (werkende) leven. Een jeugdidool of ander rolmodel die van betekenis is geweest of jou misschien nog steeds inspireert geeft je inzicht in wat jou drijft en wat je graag zou willen. Zoals Tina Turner zo mooi zingt “Whatever you want!”