PHOTOCREDITS: UNSPLASH

Werken in de zorg is een bevlogen beroepskeuze. M’n gedachten dwalen af. Een paar maanden geleden. Mijn 87-jarige moeder ligt in het ziekenhuis. Het gaat niet best met haar. Longfalen heeft haar gevloerd. Als ik haar hoor rochelen krijg ik het plaatsvervangend benauwd. Ze wordt 24 uur per dag omringd door vakkundig en betrokken personeel.

De zorgzame verpleegkundigen lijken stuk voor stuk geboren te zijn voor dit beroep. Ik bewonder ze om hun engelengeduld. Want geduld dat moet je wel hebben met m’n moeder. Ze is stokdoof, heeft veel humor, maar is ook bij tijd en wijle stronteigenwijs. Meestal koester ik deze eigenschap, die houdt haar scherp, levenslustig en zelfstandig.

De zorgprofessionals gaan op mensgerichte wijze om met de hoogbejaarde patiënt in kwestie. Met een dikke knipoog pareren ze haar commando’s, verzorgen haar uitstekend en na een week mag ze gelukkig naar huis. De thuiszorg wordt na 10 minuten vakkundig de deur uitgewerkt. “Dat heb ik écht niet nodig”. Mijn moeder is duidelijk weer aan de beterende hand.

Lindon Beckford, een bevlogen logistiek medewerker in een Amerikaans ziekenhuis, zorgt al ruim 30 jaar voor het vervoer van patiënten. Hij stelt ze al zingend op hun gemak. Zodat ze even niet aan hun operatie of pijn hoeven te denken. Lindon heeft duidelijk een missie: ‘zieke mensen blij maken’. Hartverwarmend en inspirerend. Wat is jouw missie in je werk?